Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Η οικονομική καταστροφή της Γερμανίας... από την Κίνα

... και που μπορούμε εμείς σαν χώρα να βοηθήσουμε...

Γεγονός 1
Η Γερμανία ενσωματώνοντας την Ανατολική αναγκάστηκε να δημιουργήσει μονάδες παραγωγής - εργοστάσια στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας για να περιορίσει το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης με την προσφορά δουλειάς στο μέρος κατοικίας. Τα εργοστάσια αυτά παρήγαγαν και παράγουν χαμηλής ποιότητας προϊόντα με την σφραγίδα "Made in Germany". Για να πουληθούν τα προϊόντα αυτά φτιάχτηκαν κολοσσοί λιανικής - όπως το Praktiker, το Lidl, το Aldi και το Plus - που τα διοχετεύουν σε τρίτες και υποδεέστερες οικονομικά χώρες...
Αποτέλεσμα 1 - στην Ελλάδα
Τα προϊόντα αυτά προτιμήθηκαν και προτιμούνται από τους έλληνες καταναλωτές ως γερμανικά, άρα "ποιοτικά", με αποτέλεσμα να κλείσουν εκατοντάδες ελληνικές βιοτεχνίες που παρήγαγαν αντίστοιχα προϊόντα, όπως είδη μαστορέματος -βίδες, καρφιά, σφυριά, εργαλεία ηλεκτρικοί διακόπτες, λαμπτήρες- είδη σπιτιού -κουρτίνες, λευκά είδη, μικροέπιπλα- είδη κήπου, ακόμα ρούχα και εσώρουχα, και παπούτσια και οι έλληνες έμποροι λιανικής να στραφούν λόγω ανταγωνισμού σε φθηνά κάκιστης ποιότητας κινέζικα προϊόντα.

Γεγονός 2
Η Γερμανική αγορά έτοιμων ενδυμάτων που έδινε δουλειά σε πολλές ελληνικές βιοτεχνίες στράφηκε σε χώρες με φθηνότερα εργατικά χέρια, όπως η Τουρκία, Ινδία, Πακιστάν και μετέπειτα η Κίνα.  Αποτέλεσμα 2 - στην Ελλάδα
Ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας και της  ένδυσης δέχτηκε μεγάλο πλήγμα με αποτέλεσμα να  κλείσουν ή να μεταφερθούν σε γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Σκόπια) οι εγχώριες βιοτεχνίες νηματουργίας, υφαντικής και πλεκτικής και να μείνουν μερικές βιοτεχνίες κατασκευής ενδυμάτων που χρησιμοποιούν εισαγόμενα υφάσματα. Ένα παράδειγμα αποτελεί και η εταιρεία ΑΚΑ η οποία κατασκεύαζε τα υφάσματα τζην για την ΒΕΝΕΤΤΟΝ.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και βιοτεχνίες στηρίζανε ως ραχοκοκκαλιά την ελληνική μεσαία τάξη, η οποία δέχεται και την μεγαλύτερη πίεση από την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών. Η κατάσταση αυτή αν δεν αλλάξει θα συνεχίσει να περιορίζει την οικονομική επιφάνεια της μεσαίας τάξης μέχρι να την εξαφανίσει.

Είναι βέβαιο ότι δε μπορούμε να επιστρέψουμε στην προηγούμενη παραγωγή προϊόντων ούτε και να επενδύσουμε στην ποιότητα αυτών γιατί δεν υπάρχει αγορά να διατεθούν. Παράδειγμα: ποιος θα αγοράσει ένα κουτάκι ελληνικές ποιοτικές βίδες με 5€ αν το αντίστοιχο κινέζικο το παραγγέλνεις από το internet με 1€;

Αν μπορέσουμε να γίνουμε πύλη των κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη, θα μπορέσουμε να τσακίσουμε τα γόνατα του γίγαντα της γερμανικής οικονομίας. Θα εισάγουμε από τα πιο απλά καθημερινά μικροπράγματα μέχρι αυτοκίνητα και σκάφη πολυτελείας και θα τα διοχετεύουμε στην αγορά της Ευρώπης στο ένα τρίτο της τιμής των αντίστοιχων γερμανικών. Θα τους πληρώσουμε με το ίδιο νόμισμα.

Και εμείς σαν χώρα πως θα επιζήσουμε; 

Στα μόνο που μπορούμε να επενδύσουμε είναι στον τουρισμό (διακοπών, συνεδριακό και ιατρικό) και στην εκπαίδευση. Τα πανεπιστήμια να έχουν την δυνατότητα να ιδρύσουν παραρτήματα όπως το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου να φοιτούν αλλοδαποί φοιτητές. Έτσι αφενός δεν θα έχουμε εκροή δικών μας φοιτητών, αφετέρου θα έχουμε εισροή ξένων (από Βαλκανικές χώρες, Τουρκία, Μέση Ανατολή, Αφρική και μετέπειτα από όλον τον υπόλοιπο κόσμο). Υπάρχει καλύτερο μέρος στον κόσμο να σπουδάσεις φιλοσοφία, ιατρική, μαθηματικά από τον τόπο όπου άνθισαν;